Փոքրիկ, անշուք գրառում ուսուցչուհու կողմից, ում հույս է տալիս Արմենակ Ուրֆանյանի ժպիտը։ Դե եթե Ամանորին ուսուցչի աշխատավարձից 5000 դրամը կտրեն, մի հույս պետք է, որ նա ապրի։ Այդ հույսը արյունով հողը պահած զինվորի ժպիտն է։
 
Silva Movsissyan
Իմ դասղեկական դասարանում, պատին տղերքի /ապրիլին զոհված/ նկարներից են փակցված: Մատյանն եմ լրացնում, ոնց որ մեկն ասեր, նայիր դիմացդ: Գլուխս բարձրացրի. Արմենակը ժպտում էր նկարից: Լաց եղա՝ երեխաները նայեցին ինձ, մի քանի րոպե քար լռություն էր:
 
Որպես ապագա զինվորի մայր, ինձ քո ժպիտն է հույս տալիս, Արմենակ ջան:
 
Հիշեցնենք, որ Կապիտան Ա. Ուրֆանյանը 2016 թվականի ապրիլի սկզբին սկսված արցախա-ադրբեջանական կարճատև պատերազմի ժամանակ եղել է Արցախի առաջնային գծում։ Նա իր անձնակազմի հետ միասին երկար մարտի է բռնվել հակառակորդի հետ։ Հակառակորդի գերազանցող ուժերի ճնշման տակ, անձնակազմին հետ ուղարկելով, միայնակ շարունակել է մարտը, խոցելով մեկ տանկ և մոտ մեկ տասնյակ թշնամու զինվոր։ Այնուհետև, տեսնելով, որ շրջափակման մեջ է ընկնում, գերի չընկնելու նպատակով իր մոտ մնացած վերջին նռնակով իր հետ միասին պայթեցրել է մոտեցող հակառակորդին։
 
Հասմիկ Բաբաջանյան