«Առավոտ»-ն իր խմբագրականում գրում է. «2020 թվականից սկսած՝ եթե ես պատվիրեմ, ասենք, 250 եվրո արժողությամբ հեռախոս, ապա ստիպված եմ լինելու գնալ օդանավակայան և շփվել կաշառակեր մաքսավորների հետ, որոնք, հնարավոր է, ինձ 20 անգամ տանեն-բերեն՝ մինչև որ ես նրանց կաշառքը չտամ: Ըստ ԵԱՏՄ-ի պահանջների՝ փոստում ինձ հարմար ձևով ես կկարողանամ ստանալ համացանցով ձեռք բերած մինչև 200 եվրոյի ապրանք՝ մեկ օրվա կտրվածքով: Ճիշտն ասած, ինձ հուզում է ոչ այնքան օդանավակայան քշելը և նույնիսկ ոչ այնքան մաքսատուրք մուծելը, որքան մաքսավորների «վազվզող» աչքերը տեսնելը, աչքեր, որոնք արտացոլում են ուղեղի աշխատանքը, փակ ուղեղներում որևէ այլ բան չկա, բացի հաճախորդներից մի քանի կոպեկ կաշառք փախցնելուց:
 
Ըստ այդմ, բարեփոխումները, կարծում եմ, պետք է ընթանան երեք ուղղությունով: Նախ՝ պետք է զարգացնել համացանցային առևտուրը և քաղաքացիների համար հարմարություններ ստեղծել, ոչ թե խոչընդոտներ հարուցել: Հիմա արդեն պարզ է, որ համացանցով տաքսի կանչելը, ուտելիք, համերգի, գնացքի, ինքնաթիռի տոմս, հյուրանոցի համար պատվիրելն ավելի հարմար է և էժան, քան բոլոր մնացած ձևերով: Նույնը՝ հեռախոսները, համակարգիչները, մեքենաների պահեստամասերը և մնացածը համացանցով պատվիրելը շատ ավելի ձեռնտու է, քան Հայաստանում խանութից գնելը: Շեմը, հետևաբար, պետք է բարձրացնել մինչև 1000 դոլար: Շեմ, անշուշտ, պետք է լինի՝ մի բան է, երբ ես պահեստամաս եմ գնում իմ ավտոմեքենայի համար, մեկ այլ բան է, երբ ես զբաղվում եմ պահեստամասերի բիզնեսով:
 
Երկրորդ ուղղություն է, կարծում եմ, մաքսատուրքերը նույնպես ամբողջովին դարձնել համացանցային, որպեսզի ես on-line առևտրի դեպքում կարողանամ տանը նստած մաքսազերծել ապրանքս և դարձյալ այն ստանամ փոստից: Դա ինձ կազատի մաքսավորների հետ տհաճ հանդիպումներից:
 
Երրորդ և ամենակարևոր ուղղությունը հասարակության վերափոխումն է: Խորհրդային (եվրասիական) սովորության համաձայն՝ մենք կարծում ենք, որ պետության պաշտոնյան, տվյալ դեպքում՝ մաքսավորը, ոչ թե ծառայություն է մեզ մատուցում, այլ ինչ-որ «իշխանավոր է», որի հետ պարտադիր պետք է «լեզու գտնել»: Իրականում նրան հաճոյանալու անհրաժեշտություն ամենևին չկա՝ նա պարտավոր է իր գործն անել, և եթե չի անում, պետք է անհապաղ բողոքել նրա դեմ ու հասնել նրան, որ նա պատժվի: Պետք չէ վախենալ «վատամարդ դուրս գալուց» և «գործ տալուց»՝ հենց որ տեսնում եք, որ պաշտոնյան սկսում է ձեզ տանել-բերել, միանգամից խոսեք նրա հետ օրենքի լեզվով: Դրա համար, իհարկե, պետք է բավականաչափ գրագետ լինել և օրենքն իմանալ»: